Santiago – Mijn backpack heb ik al voor de dertigste keer ingepakt. Ik ben klaar om ‘even’ 24 uur in de bus zitten om van San Pedro naar Santiago te reizen. Dit doe ik samen met mijn Engelse reiskameraad Marcel. Alles gaat goed, behalve het ene moment dat Marcel door de koffiedame wordt afgeleid. Binnen twee seconden – flop – is zijn tas spoorloos verdwenen. Chau paspoort, camera, vele foto’s, smartphone… todo weg! Marcel kan zichzelf wel voor zijn kop slaan. De nieuwe papieren regelt hij wel in Santiago en hij rijdt verder met me mee naar de Chileense hoofdstad. Van daar scheiden onze wegen en ik ga voor een dagje naar de kleurrijke stad: Valparaíso. Mevrouw ‘Foetsie’ gaat op visite bij het Hollandse koppel Laurens en Maureen!

De volgende dag sta ik vroeg op. Tenminste dat is mijn plan maar ik draai me weer om en slaap verder tot half tien, het tijdstip dat ik eigenlijk uit mijn hostel moet vertrekken. De turbo-energie start ik op, ik douche vliegensvlug, doe mijn kleding aan en eet mijn ontbijt. Daarna pak ik de metro naar het busstation. Even later kom ik aan in Valparaíso. Ik loop naar de plaza Sotomayor en zie de Hollandse blondine op me wachten in café ‘Melbourne’. Geknuffel en een kus, want we zijn na onze ontmoeting op de Spaanse school in Buenos Aires drie maanden geleden, weer herenigd. Zo ook is Laurens erbij en de middag begint volop met gebabbel over onze reiservaringen, mèt een bakkie erbij.

Laurens en Maureen zijn mijn tour begeleiders voor vandaag en we lopen langs de creatieve straten, volop met grafiti besmeurd. Mooi! We lopen de trappen af en staan stil voor een groene deur. Een oudere meneer doet de deur open en staat al klaar met zijn koekjes. We krijgen er ieder één, betalen hem en lopen verder naar beneden. Deze speciale, lekkere koekjes zijn op de Chileense tv geweest. Als ik hier alleen zou lopen, dan had ik nooit geweten wat er achter die deur schuilt. We lopen naar het ‘Fauna’ hotel/restaurant met een balkonnetje en uitzicht op de stad. De zon verwarmt mijn gezicht en we bestellen een witte wijn, wat perfect matcht met de carpaccio als voorgerecht en de vis als hoofdgerecht. De gecombineerde smaken voortvloeien in mijn mond en oh lezers, dit is volop genieten.

Slenterend met een bijna volle buik gaan we verder. Ik kijk omhoog en teleurgesteld kijk ik weer voor me. Het is zeer bewolkt en de zon verschuilt zich ergens daarachter. Mijn fleurige bikini heb ik helaas voor niets aan gedaan. Dan maar een toetje; we hebben toch alle tijd en lopen naar ‘Iris’ toe. Gezellig, huiselijk en artistiek cafeetje met ‘Illy’-koffie en overheerlijke taarten. Eindelijk een goed bakkie. Zeldzaam, want als je een bakkie in Chili bestelt, krijg je heet water met het koffiepoeder van Nescafé erin. Voilà, smerige koffie tot uw beschikking! Door de taart loop ik als een Sumo-worstelaar moeilijk verder. En kijk, we gaan weer ergens zitten voor bier en koffie. Hierna gaan we verder naar de laatste stop: de bushalte. Ik neem afscheid van Valparaíso en het gezellige stel. Geen tranen, want we zien elkaar wel weer in Utrecht.