La Paz – Huisarrest, daar lijkt het op. Vandaag, 21 november 2013, moet iedereen in Bolivia thuisblijven, want het is cencus day. Oftewel tel-de-lokale-bevolking-in-Bolivia-dag. De hele dag thuiszitten geldt ook voor de toeristen. Ga je toch naar buiten? Vis dan 1400,- bolivianos (€164,-) uit je portemonnee. Geef mij maar liever 17x alpaca truien voor die prijs. Maar ja, wat doe je op zo’n dag?

Twee Japanners, een Braziliaan, een Israeliër en ik met een jong katje hebben de banken voor de tv in hostel ‘El Solario’ bemachtigd. Ik aai het katje, bekijk ‘Friends’ en ik upload mijn foto’s op ‘waarbenjij.nu’. Internet is traag dus het uploaden duurt de hele dag. Terugdenkend aan mijn dagen in La Paz komt iedere keer het beeld in me op van uitgedroogde baby lama’s die op straat opgehangen zijn voor verkoop. Het brengt geluk dus dan wordt het maar verkocht. Maar eerlijk, ik vind het een vies gezicht.

Maar goed, La Paz is leuk! De plek om als een malle te gaan shoppen en je spullen naar het thuisfront te verzenden. Heel normaal hier, alle Israeliërs doen het hier. Alles in La Paz is goedkoop en het verzenden heeft wel een ok-prijs. Naast (voor mij karig) shoppen heb ik iedere ochtend dezelfde routine. Opstaan, douchen en lopen naar de Llampu-straat waar ze de goddelijkste salteñas met kip en lekkere cappuccino hebben. Wat mis ik die krengen als ik in mijn hostel opgesloten zit. En oh… ‘Pollo Rey’, ook helemaal mijn tent. Zalige kip met rijst, gebakken bananen en wat friet. Ik kan niet wachten totdat het morgen is.