Salta – Langzaamaan vertrek ik richting het noorden van Argentinië, op weg naar Bolivia. Salta is de laatste stop in Argentinië waarbij wij twee nachtjes blijven. Wij, als in Samantha en ik, én nog twee mannen erbij. Rasechte Ierse Owen en Engelse Jaber (a.k.a. Gabber) met Filipijns en Pakistaans bloed stromend door z’n lichaam, ontmoeten we in de bus van Iguazú naar Salta. Salta-actie! We doen met een busje vol toeristen even een turbotour rondom Salta en Jujuy om de Argentijnse zoutvlaktes en de berg met zeven kleuren te bezoeken. Plekken die tot hoogteziekte kunnen leiden. Je zit tenslotte op een hoogte van 4000 meter. Por que no? Schaf “coca leaves” – jawel, de bladeren van de cocaïneplant – aan, prop een stapeltje in je mond en laat het lekker z’n gang gaan! Beste remedie volgens de lokale bevolking.

Even later kijk ik rechts van mij. Samantha, die naast me in het busje zit, kijkt me aan met half geopende ogen en probeert te glimlachen maar het gaat moeizaam. Ik lach haar uit en ik leg uit waarom ik giechel. Ze kijkt me met haar bruine kijkers langdurig aan en ze schiet ook in de lach. Volgens haar heb ik ook slaperige ogen en reageer ik traag. Onze tour guide weet wat er aan de hand is: ons gedrag is een mix van hoogteziekte en het gebruik van de coca bladeren. Geef ons een stickie en een mutsje met de welbekende Jamaicaanse kleuren, zet Bob Marley muziek aan en dan is het plaatje compleet. Plotseling hoor ik een luide “PSST”  van waar de buschauffeur zit, vlak voor me dus. Tegelijkertijd wordt de binnenkant van de bus gevuld met witte schuim/rook. Ik schrik van deze ludieke actie, ik ga recht zitten in mijn stoel en het geluid en de rook eindigen ter plekke.

Ik draai me om naar de overige passagiers en ze kijken me nieuwsgierig aan. Ik heb geen flauw idee wat er aan de hand is en ik kijk weer naar voren. Ondertussen kijken onze chauffeur en tourbegeleider mij (!) aan. Ik ben degene die de brandblusser – per ongeluk – met mijn voet heb ingedrukt. Uiteindelijk hebben we de hele dag suf gereden om in een dorpje voor drie uur vast te zitten en om daarna alleen de zoutvlaktes te bekijken. Want wat is er gebeurd tijdens de rit? De verslaafde coca leaves gebruiker van een buschauffeur reed te snel waardoor er iets aan de onderkant van de bus is kapot gegaan. Om half één ‘s nachts komen we – 65 euro lichter – aan in ons hostel. We gaan direct maffen voor de busrit in de volgende ochtend: Vamos a Bolivia!