Articles Tagged with: scheveningen

Haagse Hopjes en stroopwafels

Iemand kijkt naar me. Ik voel het. Vanuit mijn oordoppen weerklinken de Colombiaanse cumbiaklanken in mijn oren, terwijl ik in tram 1 richting Delft Tanthof dromerig naar buiten staar.

Even later zegt mijn intuïtie dat diegene nog steeds naar me gluurt. Het is de vrouwelijke 70-plusser naast me, die me met jampotglazen aandachtig bekijkt. Wat moet ze van me?

Mijn bubbel wordt verstoord en ik raak een tikkeltje geïrriteerd. Plop! Mijn rechteroor bevrijd ik van mijn oordop en ik krijg van deze dame toch een spraakwaterval over mij heen. Gewoon lekker ‘Haags lullen’, dat wil zij. Alleen een bakkie pleur ontbreekt nog.

Van de wereld afgesloten

Er schuilt een avonturier en ongetemde soloreiziger in mij, dus ik reis regelmatig. In mijn columns zal ik met mijn blik en humor onze eigenaardigheden met de rest van de wereld gaan vergelijken.

Nu ik enige tijd in Nederland ben, valt het me op dat ik als de meeste 070’ers op dezelfde manier mijn ov-rit ervaar. Oordoppen in, muziek beluisterend, de socialmediakanalen op mobiele telefoon bekijkend, whatsappend en tussendoor ook even naar buiten starend.

Tijdens mijn ov-reis geniet ik van mijn ‘ik-tijd’ en dan ben ik he-le-maal van de wereld afgesloten. Toch bijzonder, want als ik in het buitenland ben, sta ik te trappelen om daar in de bus, trein, of het krakkemikkige pendelbootje met de locals in contact te komen. In andere landen is het openbaar vervoer juist een ontmoetingsplek.

Een kip als hulpmiddel

Soms wordt een (levendige) kip als middel gebruikt om in het openbaar vervoer met jou in contact te komen. In Bolivia gebeurt dat. Ok, eigenlijk is het meer een vraag om hulp, want de Boliviaan die naast je zit, heeft al genoeg kippen op zijn schoot. Deze kip is dan wel je reismaatje voor de gehele rit, maar je babbelt er wel op los met de kipeigenaar.

Een keer pakte ik een bus van Sucre naar La Paz. Urenlang sprak ik met Juan – mijn buurman – en door de bizarre nachtkou deelde hij zijn dekentje met mij. Lief. Een ander moment werd de door mij gezegde magische zin ‘Hola, que tal?’ tegen een Boliviaan anders geïnterpreteerd. Plotseling begon de Boliviaan met zichzelf te spelen. En ik was zijn amuse. Ja, wat doe je dan?

Flirtende Spanjaarden

Spanjaarden staan eenmaal bekend als rokkenjagers. Het is dan meerdere keren voorgekomen dat er ook in de bus een Spanjaard met de bovenste knoopjes van zijn overhemd geopend en uitkomend plukje borsthaar mij met ‘Hola.’ begroette. Daarbij gingen zijn wenkbrauwen op-en-neer om nog beter zijn avances naar mij kenbaar te maken. Hij wilde dólgraag met me communiceren.

De Spaanse vrouw kan er ook wat van. Heeft ze door dat je Spaans spreekt? Dan gaat ze los: las palabras vloeien uit haar mond en de handen wapperen alle kanten op. Ze zijn altijd wel in voor een babbel… gewoon voor de gezelligheid.

Mate drinken met een wildvreemde

Ik herinner me nog goed dat ik in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires met de bus van de wijk San Telmo naar Palermo reed. Een porteño stond naast me, wachtend op zijn halte met een thermoskan onder zijn arm geklemd. Ik wist wat erin zat, want zowat elke Argentijn paradeert met een thermoskan op straat.

Ik zei met een verliefde blik ‘mate!’ tegen hem en we begonnen spontaan met elkaar te praten. Het is daar heel gebruikelijk om deze thee uit één speciaal matekopje samen te drinken. Na een door mij uitgevoerde oogcontrole of de mond van de man koortslipvrij was, dronk ik samen met een wildvreemde Argentijn de heerlijke, bittere thee in de bus.

Haagse hopjes en stroopwafels

Waarom zijn wij eigenlijk zo in onszelf gekeerd als we in Den Haag en omstreken van het openbaar vervoer gebruik maken? Zodra ik tram 1 terug naar Scheveningen Noorderstrand pak, merk ik weer de telefoonverslaving op. Bij sommigen kan je net een klein tikje op het hoofd geven, zodat zijn lippen op zijn telefoon belanden. Kusje erop?

Gaat het jou lukken om meer afstand van je mobiele telefoon te nemen? Ik ga het proberen. Wat als wij in 070 een hulpmiddel inzetten om écht sociaal gebabbel te bevorderen? Ik denk niet dat een kip of mate bij ons gaat werken. Maar kunnen de Haagse Hopjes of stroopwafels ons verleiden om in het ov weer een gesprek met een vreemde aan te knopen?

Dit artikel is op 8 februari 2017 gepubliceerd op de website van Leuk!070.

 


Drollen en madeliefjes in het Westbroekpark

Den Haag – Zingende vogels, stralende madeliefjes tussen het gras, glimlachende mensen op straat en geen één wolkje in de lucht te bekennen. De zon is er. Met felle zonnestralen. Het zo lang verlangde zonnetje begint eindelijk door te komen! Korte broeken, shirtjes en rokjes worden al uit de kledingkasten gehaald. Blote, witte voeten krijgen voor het eerst dit jaar het licht te zien. Met maar liefst- ik ben positief – een warme temperatuur van bijna twintig graden, begint kille, koude Nederland in een rap tempo te veranderen in een warmer, zwoel land.

De zon straalt, maar de volgende dag kan hij zich algauw weer verstoppen. In Nederland moet je dus de zonnestralen omarmen. Met volle kracht. Door de kille kou van de afgelopen tijd verborgen de meeste mensen zich onder een steen. En door de eerste zonnestralen, verschijnen hun koppies weer boven de grond. Ook in het Westbroekpark, opgetut met rozenstruiken. Het park is gevuld met picknickkleedjes, klimmende, schommelende peuters en kleuters die rondbanjeren bij het speelpleintje en moeders die oog hebben voor elkaar. Met een roseetje erbij voor ultiem zomergenot. Fietsend ga ik verder. Deze drukke kudde verlatend.

Gespot! Een mooi groen plekje, madeliefjes, zonder wind. Een vijver ervoor en ganzen die er rondbanjeren. Uit mijn tas haal ik mijn Boliviaanse kleedje te voorschijn. In Bolivia worden er baby’s of eten mee vervoerd, hier wordt het – door mij – als picknickkleedje gebruikt. Ik observeer de grassprieten, maar ik zie vaak uitgedroogde drolletjes die het groene oppervlak sieren. Gelukkig vind ik bij zeven madeliefjes een poepvrije plaats. Wat is mijn plan voor deze zonnige dag? Op picknickkleedje liggen, mp3-player aan, boek open, eerste twee regels lezen, ogen sluiten, naar de zingende vogels luisteren, de madeliefjes voor me zien en met een glimlach in slaap vallen. Dank je wel, zo gewilde zon!


Privacy & cookie policy
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
Youtube
Consent to display content from - Youtube
Vimeo
Consent to display content from - Vimeo
Google Maps
Consent to display content from - Google